lunes, 2 de febrero de 2009

Caminos

Es posible que no puedas llegar más allá. De hecho, hay caminos que parecen infinitos pero que acaban sin más cuando menos te lo esperas. Es entonces cuando debes dar la vuelta y recorrer el camino a la inversa.
O intentar abrir un sendero nuevo, lo más paralelo posible al que seguías, desvirgando todo cuanto sea necesario. Ninguna de las dos opciones te asegura la gloria, ni mucho menos. Y, aunque el camino siguiera, es harto probable que no llegaras a morir de éxito.
Yo tampoco puedo prometerte nada. Siéntate de una vez. Ya sabes que soy un realista empedernido. Lo siento. Olvida todo lo que estés pensando. El día a día es el que me marca.
Tic, tac, tic, tac. Sólo importa lo que hago ahora. No hay futuro. Tu presente perfecto. Mi pretérito imperfecto.

1 comentario:

  1. Sóc l'Oriol, Ivan!!! Ets l'amo jajaja. Només se't podia acudir a tu obrir un blog i posar-li un nom tan raro :)
    Ja aniré passant a veure quines novetats comentes.

    Ens veiem

    ResponderEliminar